8 augustus Alamosa - Colorado Springs

We schrijven vandaag even voor 2 dagen. We vertrekken mooi op tijd uit Alamosa omdat de mensen uit het hotel erg vroeg vertrekken en wij het raam open hebben staan...
We rijden wederom door een prachtig berggebied, krijgen van de auto de melding dat de bandenspanning van een band te laag is en lossen dat even op. We komen rond het middaguur aan in Colorado Springs en rijden meteen door naar Garden of the Gods, een mooi park in Colorado Springs waar het voor Amerikaanse begrippen redelijk druk is. We zien bij binnenkomst Big Horn sheep,

maken er foto's van en maken een wandeling door het park. Er wordt gewaarschuwd voor ratelslangen maar helaas zien we er geen. Wel maken we een paar prachtige foto's en lopen terug naar de auto.

We rijden verder naar de US Airforce Academy waar we de Chapel, de kapel willen bezoeken. We nemen de afslag naar de Academy maar het blijkt dat we verkeerd zijn; hier is alleen toegang voor militairen. We volgen de weg die de militair bij de toegangspoort ons vertelt en komen bij de kapel aan.
















Een mooi gebouw met een bijzondere binnenkant...





















We bekijken de verdere omgeving waar vliegtuigen opgesteld zijn voor het publiek, waar recruten vreemd rondrennen en waar andere recruten hardlopen op het grote terrein.

Na het bezoek rijden we naar de Quality Suites Downtown, douchen ons en gaan Downtown in en eten een overheerlijk kipgerecht en drinken een lekker Belgisch biertje en Californische rosé.

We wandelen weer terug (wat in Amerika vaak best gevaarlijk is), drinken een biertje en gaan weer op tijd naar bed. Vermoeiend zo'n reis...

7 augustus Gunnison - Alamosa

We vertrekken om 9.00 na een - voor een motel -  goed ontbijt met wafels die je zelf kunt bakken, gebakken en gekookte eieren, worstjes, toast, watermeloen, melk, koffie, thee...
Maar, het regent, en daar hadden we natuurlijk geen rekening mee gehouden. Monique vraagt de eigenaar van het motel wat hij over het weer kan vertellen. Hij geeft aan dat het weer een beetje van slag is: het voorjaar begon 3 weken te laat, daarna een vreselijke hitteperiode met gigantische bosbranden, nu een monsoon die ook een beetje vreemd doet. Normaal is het dat er bij een temperatuur tussen de 25 en 35 graden 's middags rond twee of drie uur een onweersbui de kop opsteekt en dat het dan een uur later weer mooi is. Nu echter regent het 's morgens al.

We rijden door de Rocky Mountains; een mooie tocht, maar het regent veel. Erg jammer.

Als we de bergen gehad hebben en over de hoogvlakte rijden breekt de zon door. We rijden over werkelijk kaarsrechte wegen naar de Great Sand Dunes National Park; eigenlijk een paar gigantische zandduinen aan de rand van de bergen. We menen de zandduinen al in de verte te zien, maar dat lijkt onmogelijk. We moeten namelijk nog minimaal 80 km rijden. Echter na 80 km blijkt dat het inderdaad de zandduinen zijn!

Het is een - voor Amerikaanse begrippen - klein park. We bezoeken het visitor center, parkeren even later de auto en wandelen naar de zandduinen. Ondertussen hebben we wederom een alleraardigst gesprek met mensen uit Texas. Zij zijn de drukkende hitte van de oliestaat ontvlucht.

Na een lastige wandeling door het losse zand begint het te onweren. We stappen in de auto en na 5 minuten breekt de zon alweer door en rijden we naar Alamosa, alwaar we overnachten in de Super8.

6 augustus Montrose - Gunnison

Na het ontbijt rijden we naar het National Park Black Canyon of The Gunnison.

Als we net het park binnen zijn gereden, staat er een hert aan de kant van de weg gras te eten.

Zo mooi dat we het zomaar in het wild tegen komen. Wij gaan het park binnen aan de South Rim.

Vanuit het visitor center gaan we eerst een wandeling maken van 1 uur. Tijdens de wandeling kun je vanaf verschillende punten onder in de canyon kijken. Het is erg diep, beneden zien we rivier The Gunnison stromen.
Prachtige canyon.

Op een rots zit, naar ons idee een soort marmot, die keihard gilgeluiden maakt. Nog nooit gehoord.

We rijden de hele weg af en stoppen bij de verschillende uitzichtspunten. Het uitzicht is prachtig; je moet alleen geen hoogtevrees hebben.

Wanneer we terugrijden richting ingang van het park volgen we de weg naar de dam in de canyon, de weg daalt maar liefst 16%! 

We rijden verder richting Gunnison waar we gaan overnachten. We rijden eerst door Curecant Recreatie Area. Wat een prachtig gebied, met grote meren, waar vooral veel gevist wordt en waar men met boten op het water gaat. Wederom laat de monsoon van zich horen; om 14.15 uur begint het te regenen en te onweren!

We overnachten bij Roadway Inn en worden allervriendelijkst ontvangen. Ik ga nog even een wasje draaien en heb een leuk gesprek. En, op de barbequeplaats bij het motel staat zo maar een hert te grazen. Dus we hebben letterlijk een hert in onze tuin! Wat bijzonder...

's Avonds gaan we even Gunnison in om te eten. Het regenachtige weer doet het stadje geen goed; het ziet er erg deprimerend uit zo.

5 augustus Towaoc/Cortez - Montrose

Na een "gratis" ontbijt van ons gewonnen geld, vertrekken we om 9.30 u.

Vandaag gaan we de One Million Dollar Highway rijden, die loopt vanaf Durango richting Ouray.

Als eerste stoppen we in Durango. Hier rijdt de beroemde trein tussen Durango en Silverton.
We bekijken het plaatsje en bezoeken het museum bij het treinstation; erg leuk

Vanaf Durango, wordt de natuur weer geweldig mooi en in een rap tempo stijgt de weg weer.

Onderweg moet Ronald onverwachts stoppen voor een overstekende vos!

In Silverton, zien we de trein rijden, helaas zijn we te laat om een foto te maken.
Alleen de hoofdweg in Silverton is van asfalt, de zijwegen in het dorp zijn zandwegen!















We zien verschillende  jeeps rijden die in de bergen over ongeasfalteerde wegen gaan, helaas daar is onze auto niet geschikt voor.

Wat een prachtige route, ik denk dat de foto's voor zich spreken!

We overnachten in Montrose in Super8. Een mooie kamer, maar te vol met alle spullen, dubbele bedden, magnetron, koelkast, bureau, ja wat eigenlijk niet.....

4 augustus Page - Towaoc/Cortez

We rijden om 8.30 u weg, vandaag wordt een dag van veel kilometers (ongeveer 450 km).

We rijden richtig Kayenta en gaan dan richtig Monument the Four Corners.
We blijven ons verbazen, nog steeds na twee weken, over de wijdte van het landschap, je kunt zo ver kijken!

The Four Corners is een gedenkteken, waar vier staten bij elkaar komen Utah, Colorado, Arizona en New Mexico. Een bijzondere plek, met daarom heen een aantal kraampjes waar de Navajo's hun sieraden en eten te koop aan bieden.

Hierna vervolgen we onze weg richting Cortez, we eten een broodje op weer een prachtige picknickplek en gaan naar National Park Mesa Verde.

De weg stijgt snel, en Ronald heeft weer last van hoofdpijn ivm de hoogte. Het uitzicht is geweldig.
Het is weer een ritje van 22 miles oftewel ongeveer 40 km om te komen bij het Cliff Palace, eeuwenoude cliff-woningen die mooi geconserveerd zijn.

We rijden weer terug en overnachten bij het Ute Mountain casino; een casino/resort/hotel beheerd door de Ute indianen. Het kost al niet veel en we krijgen $10 speeltegoed voor het casino en dat wordt in het casino weer aangevuld met $10 omdat we ons registreren. We winnen in het totaal ongeveer $18 en hebben dus het ontbijt voor morgenvroeg al bij elkaar gegokt.

3 augustus Page

Vandaag blijven we in Page. We ontbijten wat met geroosterd brood en wafels, yoghurt en koffie en ontmoeten wat leuke Nederlanders waar we tijdens het ontbijt mee in gesprek geraken.

We rijden daarna naar Horseshoe Bend, een hoefijzer-vormige meander in de rivier de Colorado. Het is een wandeling van ongeveer een kilometer en er is een adembenemend uitzicht vanaf de rotsen naar een diepte alwaar de rivier zichtbaar is.

Daarna rijden we naar het centrum van Page waar we een afspraak hebben met Tourorganisator Roger Ekris Antelope Canyon Tours voor dé tocht van 11.30u door Antelope Canyon. We betalen en worden met pakweg 45 mensen op 3 wagens geladen en naar de Upper Antelope Canyon gebracht. Het is er druk want de tocht van 11.30 mét de zon is de highlight van vele vakanties.
De zon staat dan precies recht boven de canyon en zorgt voor een bijzondere lichtinval. En dat is het werkelijk. Deze canyon is werkelijk één van de mooiste dingen die we ooit gezien hebben.

Hier is de zonnestraal mooi zichtbaar...

We rijden terug, drinken een espresso bij Starbucks en rijden daarna naar Lake Powel. Ook hier weer een prachtig uitzicht over het meer dat onstaan is door de bouw van de Glenn Canyon stuwdam.

Nu ('s avonds 21.00 uur) even een kop koffie, een Ben en Jerry ijsje en een Corona met limoentje. Het leven is vaak mooi...

2 augustus Mexican Hat - Page

Om 7.00 uur zijn we wakker; Monique zelfs al iets eerder door de doorzichtige koepel boven in de nok van de yurt. Door het kleine bed hebben we wat onrustig geslapen, maar het slapen in zo'n yurt heeft echt wat...

Bij het naar buiten lopen staat er een 'Native American' voor de deur van onze yurt en bedelt om geld. Ik wimpel het af en een kwartiertje later vertrekken we. Dan zie ik dezelfde Navajo bij het tankstation staan. Ik besluit hem geen geld te geven en vraag aan de pompbediende of zij weet wie de bedelende man is. Hij blijkt het gebedelde geld te besteden aan bier en ik besluit bij het pompstation een sandwich en water voor hem te kopen. Hij is me erg dankbaar, maar ik stap met een dubbel gevoel in de auto...

We rijden naar Monument Valley Tribal Park. De weg er naar toe is zo ontzettend mooi, ongelooflijk.

In het Tribal Park van de Navajo's is het weer prachtig en we proberen onze reis van 1996 hier weer te plaatsen. Het is moeilijk; er is wel het e.e.a. veranderd. Echter, de rotsformaties blijven adembenemend! We besluiten door de hoge temperaturen (door de 30 graden) én het feit dat het midden op de dag is, niet de wandeltocht van 5 km om één van de rotsformaties te maken.

We verlaten Utah en komen Arizona binnen. Binnen enkele meters is het een uur vroeger; Arizona ligt in een andere tijdzone. We rijden door Kayenta alwaar we een broodje eten en rijden door richting Page. Het is weer honderden kilometers door rode rotsformaties afgewisseld met witte lijnen. Wat een genot om dit te mogen aanschouwen. Wanneer je Amerika nooit bezocht hebt, heb je geen idee van de ruimte en de leegte; foto's en films kunnen het niet weergeven. Wel menen we te bemerken dat er veel Fransen zijn; het rijgedrag van de huurauto's is in deze omgeving beduidend minder sociaal dan in de omgevingen met alleen Amerikaanse bestuurders. Het zal wel onze perceptie zijn die voor discussie vatbaar is...

We komen in Page en rijden meteen naar ons Super8 motel; checken in en rijden even het centrum in om te kijken of de tour die we morgen gaan doen richting Antelope Canyon, in orde is. Het blijkt in orde en we rijden verder richting de Glenn Canyon Stuwdam en bezoeken het Visitor Center. Zelden zo'n mooi Center gezien. Het heeft aan de achterkant ronde ramen met zicht op de Glenn Canyon stuwdam. We kijken in de diepte en naar de brug en zijn onder de indruk van dit technische hoogstandje.

We rijden verder en na 1 km krijgen we te maken met de monsoon; door verandering van windrichtingen kunnen ineens hevige weersveranderingen plaatsvinden. Het begint keihard te regenen en te bliksemen. We gaan even iets te eten en krijgen niet echt wat van de hevige regenval mee totdat we weer buitenkomen en we schrikken van een hevige onweersknal en er op de parkeerplaats een stroom water loopt die ons scheidt van de auto. 

Als we richting het hotel rijden zien we een opstopping en even verderop een wegafzetting. De hevige regenval heeft gezorgd voor een zgn. wash en deze heeft een enorme hoeveelheid rode klei meegenomen naar het laagste gedeelte. De straat ligt onder de rode modder en bij het tankstation aan de overkant staat een pickup truck tot de assen in de modder. Een bizarre aanblik... 

Het geheel trekt nogal wat toeschouwers en toch wel lichtelijk ontdaan gaan we weer terug naar het hotel. Ik ga dit verhaaltje tikken en Monique gaat haar schuldgevoel van 2 weken Amerikaans voedsel dempen in de fitnessruimte.

1 augustus Moab - Mexican Hat

1 augustus Moab - Mexican Hat

Deze morgen gaan we ontbijten bij de buurman naast ons motel; het Pancake House. We moeten lang wachten voor dat er een plekje is, maar het ontbijt is goed.
Het is zwaar bewolkt buiten en af en toe valt er een drupje regen, de temperatuur is goed.
We gaan vandaag Arches bezoeken, dit park ligt net buiten Moab, de plaats waar we overnacht hebben.

De ingang van het park begint gelijk met rotsen, een paar gedenkwaardigen zijn de Balanced Rock en de Three Gossips (drie kletswijven) volgens Ronald staan er op de foto nu vier kletswijfen, nou ja zeg!

Wij rijden verder naar Wolfe Ranche, vandaar uit kun je via een wandeling van ongeveer 5 km (totaal heen en terug) naar Delicate Arche maken.
Ronald loopt tot kort onder de boog, een favoriete plek voor vele fotografen.


Delicate Arche Ronald links onder aan de Arches

Na het bezoek aan Arches vervolgens we onze weg naar Mexican Hat, we verwonderen ons over het uitgestrekte landschap, met de prachtige rotsen.




Mexican Hat naar deze rots is de plaats genoemd waar we overnachten

We slapen in een Yurt van San Juan Inn, helemaal leuk. Een soort tent maar dan wel voorzien van alle luxe. In het dak zit een glazen plafond, zodat we de sterren kunnen bewonderen.

We eten een Navaja Taco (dit is een gebied van de Navajo indianen) dus dat lijkt ons heel toepasselijk. Het smaakt heerlijk, maar is weer eens veel te veel voor ons.

Het is nu 21.00 u en we zitten heerlijk buiten voor onze Yurt, het is nog lekker warm en al bijna helemaal donker.

31 juli Fruita - Moab

31 juli Fruita - Moab

We vertrekken weer op tijd, het is al lekker warm. We verlaten de I 70 en volgen de 128, weer een bezienswaardige route.
En weer komen we in een volgende staat, ditmaal Utah.

















Het is weer adembenemend mooi, foto's spreken voor zich.

Op verschillende plekken zien we mensen met boten op de Colorado rivier. Onderweg zien we dat door hevige regenval de weg op verschillende plekken onder de rode modder zit.

Omdat het zo warm is in Moab (39 C) besluiten we vandaag geen Arches te doen, omdat we in dat park moeten lopen en het daarvoor veel te heet is. We gaan als eerste naar Dead Horse Point. We hebben plaatsvervangende schaamte voor een onzer landgenoten die haar kinderen weer eens luidruchtig tot de orde meent te moeten roepen. Waarom maken veel Nederlanders zo vaak zoveel herrie?

Daarna gaan we naar National Park Canyonlands, we drinken extra veel water, het is zo bloedheet buiten de auto.

En de Abraham in spé geniet met volle teugen!

Eind van de dag besluiten we terug te rijden richting Moab waar we overnachten, meer van deze geweldige indrukken kunnen er niet meer bij, het is overweldigend, zo mooi!

We slapen in Ramada Inn midden in Moab, nu kunnen we eens een keertje lopend naar een restaurant om te gaan eten!

30 juli Aspen/Snowmass Village - Fruita

30 juli 2013

Na een ontbijt van alleen kwark! vertrekken we richting Fruita. Vandaag gaan we Colorado National Monument bezoeken.
We zien de bergen langzaam veranderen in rood gesteente. 

Het is weer een geweldige route en nog steeds kunnen we ons verbazen over de ruimte. Aan de auto zijn we helemaal gewend, dat wordt aanpassen thuis!
In Grand Junction, een grotere plaats vol schreeuwende reclame langs de weg, volgen we de borden richting Colorado National Monument.
De temperatuur is behoorlijk gestegen naar ongeveer 30C, we zijn gedaald tot een hoogte van ongeveer 2 km.
Wanneer we het park binnen rijden moeten we eerst onze the America Beatiful Pass laten zien. Omdat we in bezit zijn van deze pas hoeven we geen entreekaart te kopen.

Op de eerste picknickplaats eten we een broodje, echt weer fantastisch hoe dit weer is aangelegd, alles is overdekt tegen de zon, er staan voldoende picknicktafels en zelfs het toilet is schoon.

We gaan eerst een wandeling maken, volgens de ranger een makkelijke wandeling van heen en terug ongeveer 1 1/2 uur.
We nemen de wandeling Devils Kitchen (Keuken van de duivel). Het is erg warm om te lopen, en aan het eind is er enig klauter werk nodig, maar het resultaat is geweldig.
De twee flesjes water, in deze hitte, zijn zo leeg.

Als we terug zijn op de parkeerplaats volgen we de route in het park, ongeveer 40 km lang, met verschillende punten om te stoppen en te genieten van het uitzicht.

We overnachten in Super8 in Fruita. Na een heerlijke douche om verlost te worden van alle het rode stof gaan we eten bij Hot Tomato, volgens internet maken zij hier heerlijke pizza's. En dat klopt! Alleen wij kunnen ze niet op, we hadden beiden een small pizza (kleine) besteld, maar dan nog wij hadden beter samen 1 pizza kunnen bestellen. 

We kunnen weer terugkijken op een heerlijke dag!