Maar, het regent, en daar hadden we natuurlijk geen rekening mee gehouden. Monique vraagt de eigenaar van het motel wat hij over het weer kan vertellen. Hij geeft aan dat het weer een beetje van slag is: het voorjaar begon 3 weken te laat, daarna een vreselijke hitteperiode met gigantische bosbranden, nu een monsoon die ook een beetje vreemd doet. Normaal is het dat er bij een temperatuur tussen de 25 en 35 graden 's middags rond twee of drie uur een onweersbui de kop opsteekt en dat het dan een uur later weer mooi is. Nu echter regent het 's morgens al.
We rijden door de Rocky Mountains; een mooie tocht, maar het regent veel. Erg jammer.
Als we de bergen gehad hebben en over de hoogvlakte rijden breekt de zon door. We rijden over werkelijk kaarsrechte wegen naar de Great Sand Dunes National Park; eigenlijk een paar gigantische zandduinen aan de rand van de bergen. We menen de zandduinen al in de verte te zien, maar dat lijkt onmogelijk. We moeten namelijk nog minimaal 80 km rijden. Echter na 80 km blijkt dat het inderdaad de zandduinen zijn!
Het is een - voor Amerikaanse begrippen - klein park. We bezoeken het visitor center, parkeren even later de auto en wandelen naar de zandduinen. Ondertussen hebben we wederom een alleraardigst gesprek met mensen uit Texas. Zij zijn de drukkende hitte van de oliestaat ontvlucht.
Na een lastige wandeling door het losse zand begint het te onweren. We stappen in de auto en na 5 minuten breekt de zon alweer door en rijden we naar Alamosa, alwaar we overnachten in de Super8.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten